Op avontuur in Indonesië!

Ik ben dus inderdaad op de motor naar Prambanan en Borobudur gereden. Het verkeer went snel en over aan de linker kant rijden hoef je echt niet zoveel na te denken als je zou verwachten. Gewoon met het verkeer meerijden en dan komt het wel goed. Voornamelijk voor je kijken wat er gebeurt. Als er iemand achter je langs wil of je snijdt iemand af, dan toeteren ze achter je gewoon en dan weet je dat je even aan de kant moet gaan. De tempels waren heel mooi. Ik maakte alleen de fout aan een stel Indonesiërs te vragen of ze een foto van me wilden maken voor Borobudur. Ze dachten; nou als je daar dan toch staat, dan blijf nog maar even staan, want dan kunnen wij ook met je en de tempel op de foto.
Prambanan heeft wel wat Junglebook achtigs. De tempel is prachtig, maar helemaal gereconstrueerd. De originele tempel is ergens in de 19e eeuw ontdekt onder een hoop begroeiing. Deze was door alle natuurelementen en aardbevingen behoorlijk verwoest.
De volgende dag ben ik met een tourtje mee gegaan naar Bromo, Kawah Ijen en eindstop op Bali bij Denpasar. Een aantal dagen erg vroeg opstaan en heel lang in de bus zitten. Bij Bromo zou het echt heel koud zijn. Ze stonden overal mutsen te verkopen en jassen te verhuren. De locals zaten echt een partij te vernikkelen van de kou, maar als het onder de 15 graden is geweest dan was het inderdaad wel al heel koud. In elk geval was het bij lange na geen 2 graden die ze zeiden dat het zou zijn. In de homestay heb ik wel weer voor het eerst sinds weken een warme douche kunnen nemen. De koude douche went wel en is best wel lekker met die hitte daar, maar als je dan toch weer warm kan douchen is het zoooooooow lekker! We zijn met de jeep naar de viewpoint gegaan bij bromo waar we de zonsopgang hebben gezien, en daarna door naar de krater. Hoewel het niet koud genoeg was om mijn muts op te houden was ik wel blij dat ik hem bij me had, zodat ik deze voor mijn neus en mond kon houden. Door de zwaveldamp en de pof van het zand begonnen mijn neus en keel aardig te branden bij elke ademhaling. De stank zelf viel reuze mee.
Na het ontbijt weer de bus in, op naar Kawah Ijen. De dag ervoor zat ik met 3 fransen in de bus, maar dit keer kwamen er wat chinezen bij en een Nederlands meisje (Simone) waarmee ik de volgende anderhalve week ben opgetrokken. De volgende ochtend zijn we om 1 uur al naar Ijen gereden om daar de blue fires te kunnen zien. We reden met 3 busjes en onze bus reed in het midden. Ik had het eerst niet door, maar we reden in het midden omdat de lampen kapot waren. Zo hadden we ietwat licht van de achterste bus en konden we mooi in het spoor van de voorste blijven rijden. Alleen toen onze motor uitviel en de voorste bus door reed, was het wel aardig donker. Gelukkig had ik met mijn eigenwijs gedoe een schijnwerper van een zaklamp meegenomen, waarmee het meisje voorin uit het raam kon hangen om bij te schijnen voor de chauffeur. Was het die 3 kilo extra in mijn tas toch wel waard gebleken! De blue fires waren op zich wel mooi, maar erg moeilijk vast te leggen op foto of zelfs op video. Dit kwam onder andere door de dikke zwavel rook. We moesten om daar te komen eerst een flink eind de berg op lopen om vervolgens zo’n zelfde eind af te dalen in de krater. Op kleine stijle bergpaadjes kwamen dan ook steeds de zwavel mijners met mandjes vol zwavelstenen naar boven. Deze manden wegen dus 90 kilo. Ik heb geprobeerd ze te tillen, maar het is echt niet te doen. Gelukkig deed het mannetje waarmee we naar beneden liepen het even voor alsof het niks was, om het er even lekker in te wrijven. Toen we weer boven waren was de zon inmiddels opgekomen en wilde Simone heel graag naar het blauwe meer. Dit was nergens te vinden, maar bleek direct achter de blue fires te liggen, dus moesten we weer helemaal naar beneden. Gelukkig hebben we dit toch maar gedaan, want toen de rook even optrok toen de wind van richting veranderde was het meer erg mooi. En op de terugweg hebben we een hele groep apen gezien, zowel makaken als leafmonkeys die ik en Cikananga heb verzorgd. Erg leuk om te zien dat ze ook echt in het wild leven. De rest van de groep was achteraf toch wel jaloers op onze foto’s. Zij hadden en het meer niet gezien en de apen niet, omdat ze meteen weer terug naar de bus waren gegaan. We hebben een avondje op Bali gezeten, waar we uit wilden gaan, maar aangezien ik bij het eten al in slaap zat te vallen en, terug gekomen in het hotel, al lag te slapen voor we het vliegticket voor de volgende dag hadden geboekt, is dat er niet meer van gekomen. De volgende dag zijn we even naar het strand geweest en zijn ’s middags naar Lombok gevlogen. Hier kwam ’s avonds de vader van Simone ook aan. Met zijn drieën zijn we nog even op stap geweest naar een tentje aan het strand waar een leuke reggae band speelde.
We hebben wat rond gereden over het eiland en nog meer apen gezien. En zijn naar Mataram geweest, naar de oudste tempel op Lombok en het water paleis. Dit zou volgens de Lonely Planet erg de moeite waard zijn, maar er was echt niks te zien. De volgende dag zijn we naar Senaru gereden, waar nog een traditioneel dorpje te zien is, waar tot de oorlog de Nederlanders woonden. Ook hebben we daar de oudste moskee op Lombok gezien. Geheel gemaakt van bamboo en 400 jaar oud. Natuurlijk wordt er wel steeds gerepareerd wat gerepareerd moet worden. Maar het mooiste waren de watervallen waar we naartoe zijn gegaan. Aan het einde van de dag zijn we naar Senggigi gegaan, waar we een andere Nederlander tegenkwamen. We hebben met z’n allen gegeten en zijn daarna op het strand gaan zitten met zijn gitaar en hebben gezellig wat muziek gemaakt.
De volgende ochtend ben ik met Eva (vrijwilligster uit Cikananga), die ook met ons mee reisde op lombok, doorgereisd naar Gili Trawangan. Hier hebben we een prachtig bungalowtje gevonden dicht bij de haven. We hebben lekker rustig aan gedaan en hebben in een soort strand hutje zitten lunchen. ’s Avonds hebben we voor 300.000 rupiah een flinke red snapper vis van de bbq gegeten. Echt duur. 20 euro voor een vis, maar hij was wel erg lekker! En voor een keer wat luxer doen is natuurlijk niet zo erg. De volgende ochtend zijn we gaan snorkelen. We zijn met de boot om de drie eilanden heen gevaren en zijn er op een paar plekken uit gezet om even in het water te gaan kijken. Erg veel mooie vissen gezien en zelfs een aantal schildpadden. Hierdoor heb ik de smaak te pakken gekregen en heb ik me ’s avonds toch ook maar meteen voor een duikcursus ingeschreven. De eerste dag daarvan was alleen video kijken en daarna oefeningen doen in het zwembad. Maar de dag erna zijn we echt gaan duiken. We hebben een aantal schildpadden gezien; eentje was echt gigantisch, en zelfs een haai en een flinke aal gezien. Ook hebben we Nemo gevonden. De laatste dag hebben we weer een haai gezien en op de laatste duik is er een cameraman mee geweest die een super leuk filmpje in elkaar heeft geknutseld van onze duik. Onder water kregen we ook opeens ons certificaat uitgereikt!
De laatste paar dagen in Indonesië ben ik met Eva doorgereisd naar Bali. De eerste dag zijn we naar Ubud geweest. Hier hebben we wat rondgelopen op zoek naar souvenirs. De volgende dag hebben we een motor gehuurd en zijn we naar de heilige water tempel geweest. Hier was een bron waarin je je kon wassen en dan zou je jeugdigheid bewaard blijven. Je moest bij elke waterstraal drie keer je gezicht wassen en dan je kop onder de straal en drie keer over je hoofd. Erg grappig om te doen met een hele hoop mensen. Daarna zijn we naar een andere tempel gereden. Daar kon je niet met de motor komen, dus moesten we nog een stukje lopen. Gelukkig liep er een local mee, die ons de weg door de rijstvelden wees.
’s Avonds zijn we naar een traditionele Balinese dans geweest in het koninklijk paleis van Ubud. Leuk om een keer te zien, maar een keer is ook meer dan genoeg.
De dag erna zijn we naar Sanur geweest. Hier zijn we ook met de motor weg geweest om een dagje bij Uluwatu op het strand te liggen, en de zonsondergang bij de tempel te zien. Ik zat nog niet op de motor of ik werd al van de weg afgehaald door de politie. Ik kreeg eigenlijk een hele hoge boete, omdat ik geen internationaal rijbewijs heb, maar heb de agent omgekocht voor een kwart van de boete. Jammer maar helaas. Ik was er bijna mee weggekomen, maar het was nog steeds goedkoper dan zo’n rijbewijs kopen. In de tempel zaten ook brutale makaken. Er werd steeds omgeroepen dat je je eigendommen goed in de gaten moest houden en bij de apen weg moest blijven. Er zat dus ook een dikke makaak die een zonnebril van een Chinees had gejat. Maar ja wat een lul ben je dan ook als je al die waarschuwingen gewoon in de wind slaat. Ik heb er in elk geval een paar mooie foto’s aan overgehouden en een keer goed gelachen! De volgende ochtend heb ik mijn spullen gepakt en met klaar gemaakt om naar Vietnam te gaan. Maar eerst nog even naar de massage!