Rondreis Vietnam

Ik ben nu bijna 2 weken op de motor door Vietnam aan het reizen. Ik ben op vrijdagochtend vertrokken uit Can Tho. Het plan was om 5 uur te vertrekken om de zonsopgang op de Can Tho brug te zien, maar natuurlijk was ik te laat en toen ik om half 6 dan eindelijk aan het rijden was, was het al licht. Het uitzicht was evengoed schitterend, met een grote rood gloeiende zon laag aan de hemel en mist over de velden.

Om Sai Gon zoveel mogelijk te vermijden ben ik in een ruk doorgereden naar Vung Tau. Dit heeft me ruim 11 uur gekost. Daar aangekomen ben ik meteen op zoek gegaan naar het grote Jezus beeld, maar helaas was het park al dicht. Daarom ben ik maar snel doorgereden naar de vuurtoren op de berg ernaast om nog net voor zonsondergang het uitzicht over Vung Tau, de zee en de havens in de waterweg naar Sai Gon te bewonderen. Onderweg naar beneden ben ik gestopt bij een koffieshop met uitzicht over heel de stad en Jezus. Net alsof ik in Rio zat.
De volgende dag ben ik toch de berg op, naar Jezus gegaan. Een hele onderneming in dit klimaat. Ik had zo op het lijstje 's werelds grootste watervallen kunnen komen, want ik was al drijf en drijfnat voor ik halverwege was. Eenmaal boven, op de schouders van Jezus staand, bleek de hele klim het toch wel waard te zijn, want het uitzicht was adembenemend en de berg rondom het beeld stond vol met de kleurrijke bloesembomen, die typerend zijn voor het zuiden van Vietnam.
Ook typisch, voor een land dat door de hele 20e eeuw heen bijzonder gekenmerktnis door oorlog, is dat aan beide kanten van het beeld een gigantish kanon staat.
Later ben ik naar de Franse stellingen gereden die de waterweg naar Sai Gon verdedigden. Hiervoor moest ik eerst naar het vissersdorpje verderop rijden en dan een klein steegje in (waar iedereen me aankeek alsof ze nog nooit een blanke hadden gezien) dat de berg op leidde naar de kanonnen en bunkers. Zoals eigenlijk elke plek is dit een prima picknick locatie en recht voor het geschut zitten dan ook allemaal groepjes Vietnamezen te eten en flink te zuipen.
Ik heb ook de Witte Villa bezocht waar vroeger de Franse gouverneur woonde, omdat ik dacht dat dit wel een mooie bezienswaardigheid was. Maar hier werd wederom pijnlijk duidelijk hoe weinig er word nagedacht in dit land en dat gezond verstand ook ver te zoeken is. In principe zou het een mooi huis zijn, maar het verkeerd in beroerde staat. Ware het niet dat er een bijzondere archeologische vondst is gedaan die hier tentoon wordt gesteld, dan was het echt de moeite niet waard om hier te komen. Er wordt hier werkelijk niks aan onderhoud gedaan, want dat kost geld... Nee liever wachten we tot de hele boel instort en dan bouwen we het wel weer opnieuw, want dan kost het tenminste 5 keer zoveel geld. Maar dan hoef je er niet nu voor te betalen. Ze moeten het nu waarschijnlijk vooral van de bezoekers hebben die (zoals ik) info hebben uit de Lonely Planet, maar als de bezoekersaantallen uiteindelijk afnemen, snappen ze ook echt totaal niet waar dat aan ligt. Waarschijnlijk krijgt de bewaker van de parkeerplaats dan de schuld, omdat die niet genoeg lacht en niet fris genoeg ruikt.

De volgende dag ben ik doorgereden naar Mui Ne. Ik ben zoveel mogelijk langs de kust opgereden. Een mooie en diverse route om te rijden. Ze zijn hier echt flinknaan het investeren in zon-zee-strand toerisme, want toen ik in the middle of nowhere door een stuk dor duingebied reed kwam ik opeens een gigantisch spiksplinter nieuw superdeluxe hotel tegen. Zoals bijna overal aan de kust zijn ze allemaal luxe hotels en resorts uitnde grond aan het stampen.
In Mui Ne heb ik eigenlijk voornamelijk uitgerust. Gewoon lekker aan het zwembad liggen en stappen met alle andere backpackers. Ik ben wel een middagje naar de zandduinen geweest. Net alsof je opeens in de Sahara loopt. Het is allemaal niet heel spectaculair, maar wel erg leuk, omdat je met 8 man in de jeep zit en met elkaar optrekt de hele dag, dus het is wel erg gezellig.
Ik ben ook nog een ochtendje naar een recent ontdekte Hindoe tempel geweest en de Boeddhistische tempel ernaast, tussen Mui Ne en Phan Thiet in.

De meeste mensen gingen vanuit Mui Ne door naar Da Lat, maar ik heb besloten me even een paar dagen terug te trekken in de natuur en ben naar Cat Tien national park gegaan. Niet omdat ik precies wist wat er te doen was, maar meer omdat ik toch genoeg tijd heb en ik gewoon nieuwsgierig was of er iets te doen was. Een goede beslissing. Ik verbleef in een lodge waar ik een bamboe hut had. Elke keer als het regende ging de stroom eraf, omdat ze uitsluitend zonne energie gebruikten. Erg goed zou je zeggen, maar ook hier hebben ze logisch nadenken nog niet uitgevonden, want ze zetten de zonnepanelen met gemak recht onder een boom.
Mijn eerste dag daar ben ik naar Crocodile Lake geweest. Hiervoor moet je eerst 9km fietsen over een hobbelig zand/modderpad en vervolgens 5km door de jungle lopen. We hadden een meisje bij ons dat werkt in het Gibbon Rescue Center in het park en dat was handig om de giftige rupsen en bloedzuigers te ontwijken die op je springen wanneer je langsloopt. Er leven ruim 400 tot 450 soorten vlinders in het park die graag allemaal midden op de weg zitten. Als je dan aan komt gefietst vliegen ze allemaal op, zoals je dan in de romantische scenes van Disney films ziet.
Tijdens het wandelen schoot er een slang voor mijn neus weg van het pad. Missie 1, een slang vinden in de jungle, volbracht.
Omdat het overdag te heet is blijven de krokodillen voornamelijk onder water en is er dus kans dat je er geen ziet. Toen we bij het meer aankwamen dacht ik er meteen een te zien. Ik moest wel helemaal inzoomen met mijn camera om dit te bevestigen, maar inderdaad, het was een krokodil. Missie 2 ook volbracht!
De volgende dag ben ik naar het Gibbon en Bear Rescue Center geweest. Het werk dat ze hier doen is veelal hetzelfde als war ze in Cikananga doen en was dus leuk om te zien. Achter het Bear center hebben ze een paar gibbons uitgezet die daar zijn blijven hangen. Het geluid dat ze maken lijkt op een mix van loeiende sirenes en vogels en kan op 5km afstand worden gehoord. In het bear center hebben ze een hectare aan omheind gebied waar de beren vrij kunnen rondlopen. Net op het moment dat ik begon te filmen brak er een gevecht uit tussen twee zwarte beren.

Dit gebied is in de oorlog bijzonder hard getroffen. De Amerikanen hebben dit hele stuk jungle nagenoeg compleet verwoest met agent orange. Het is moeilijk te geloven als je de dichte begroeiing zo ziet, maar het valt inderdaad op dat er bijna geen grote dikke bomen staan en hier en daar vind je nog bomkraters. Je mag niet zomaar overal zonder gids komen en je mag al helemaal niet van de toeristische paden af, want de vietcong heeft het hele gebied bezaaid met berenvallen om de Amerikanen in te vangen.
Het is al redelijk zwaar om in dit klimaat 5km over een pad te lopen, laat staan als je in volle uitrusting door de dichte jungle moet, geteisterd door de vele insecten en 14 giftige slangensoorten, op zoek naar een onzichtbare vijand, die overal berenvallen voor je heeft klaar staan. Het is dus wel een klein beetje te begrijpen waarom de Amerikanen agent orange hebben gebruikt.

Ik zit nu uiteindelijk toch in Da Lat, waar mijn vriendin ook naartoe is gekomen. Gisteren hebben we een romantisch dagje gehad in de Vietnamese Keukenhof en Love Valley. En vandaag zijn we naar LangBiang geweest. Dit is de hoogste berg in de regio. Aan de ene kant heb je een mooi uitzicht over Da Lat en aan de andere kant zie je ongerept berg gebied. Daarna zijn we een stuk door de bossen gereden tot er uitkwamen bij een dorpje waar vroeger een van de bergstammen woonde. Mooi om te wandelen en leuk om te zien hoe de traditionele stam leefde, al lijkt het erg indiaans. Op de terugweg kwamen we voorbij het Biologisch museum van Da Lat, dat eigenlijk eennsoort Naturalis is, maar dan zijn alle opgezette dieren nog uit de Franse koloniale tijd en dus wederom in slechte staat.

Morgen gaan we een canyon toer doen. Abseilen van de watervallen en cliffdiven.